5 april: Recensie in NRC

Spannend proza over dolende twintigers ****

Debuten in Nederland gaan wel vaker over dolende, ronddobberende twintigers. Maar Evelien Vos’ (1987) onderkoelde manier van schrijven is spannend, vindt onze recensent.

Bramen horen in een wit vergiet; gehaktballen in een oranje emaillen pan. Zo deden de oma’s het. Lucy, de hoofdpersoon van Niemand keek omhoog, de debuutroman van Evelien Vos (1987), zoekt naar houvast, naar handvatten en leefregels. Haar familie biedt echter weinig soelaas. Haar moeder vindt haar mislukt en ‘onbenaderbaar’, haar grootvader, die ze trouw bezoekt, schaamt zich voor haar. (Lees hier verder.)

Boek van de week - In de Limburger

BOEKRECENSIE - door Koen Eykhout.

Als de moeder van Lucy uit Niemand keek omhoog van Evelien Vos (1987) tegen haar man zegt dat hij geen kibbeling moet nemen, omdat Duitsers dat doen, moet je denken aan Willem uit Bleekers zomer(1972) van Mensje van Keulen.

Willems vrouw haalt een schaaltje uit de koelkast, ruikt eraan, ruikt er nog eens aan en zet het dan terug. „Van dat stukje lever hoefde Bleeker geen toastje”, staat er dan in deze hoeksteen van het Hollands realisme. Naast werk van Heeresma of Van Kooten.

Maar de traditie gaat verder terug, tot de 19de eeuw met Piet Paaltjens of Nicolaas Beets. En tegenwoordig Nicolien Mizee, Nelleke Zandwijk of Revka Bijl. En Vos dus. Ze houdt net als andere realisten van korte stukjes. Verhalen, maar achter elkaar vormen ze een roman. Soort van. Over Lucy, een jonge vrouw die na de dood van haar opa als vertaler in Madrid gaat wonen. Pa en ma zijn nare babyboomers, die in Zweden ‘ik-vertrekken’.

Read More

15 maart: Recensie in Volkskrant

Evelien Vos weet in romandebuut Niemand keek omhoog goed het gevoel van eenzaamheid te vangen - recensie door Bo van Houwelingen.

Een jonge vrouw heeft moeite haar plaats in de wereld te vinden, in de debuutroman van Evelien Vos. In onopvallende zinnetjes weet Vos het verdriet goed te treffen (lees verder).

VK.jpeg

Beeld: Olivier Heiligers

8 maart: Recensie op Revisor.nl

Door Jan van Mersbergen

‘Van de stapel nog te lezen boeken moest ik eerst de visjes kiezen. Evelien Vos schreef haar debuut: Niemand keek omhoog, en op de cover tuimelen blauwe visjes naar beneden. Het is een mooi en tekenend beeld.
Al bij de tweede alinea kijk ik of er iemand in de buurt is om deze zin aan voor te lezen. Die was er, en ik las: ‘Daarna leegde ze met een zucht het koffiefilter in het koffieblik en begon opnieuw met het tellen van de schepjes koffie.’ (Lees meer)

Revisor.png

16 februari: Recensie in Trouw

'Met haar onopgesmukte stijl past Evelien Vos in een uitzonderlijk rijtje Nederlandse schrijvers, dat van Nescio tot Hellema en Frida Vogels reikt, schrijvers voor wie authenticiteit meer telt dan stilistisch vertoon. Het bijzondere van dit soort schrijven is dat het zo’n hoog soortelijk gewicht heeft.. (lees hier verder)

55DBA1CA-C9C9-4DEF-B197-3E25DDDCD294.jpg

Te gast bij Nooit Meer Slapen

Op 26 februari was ik te gast bij het radioprogramma Nooit Meer Slapen en vroeg Pieter van der Wielen mij waarom het hoofdpersonage uit mijn boek zo weinig doet, waarom ik Rio Ancho van Paco de Lucia zo'n mooi nummer en wat de zinnen van Jan Wolkers zo goed maakt. (Luister het interview hier terug)

Nooit meer slapen.jpg